လူစိတ်ရှိပါ

မြန်မာအထည်ချုပ်အလုပ်သမားတွေဈေးပေါပေါနဲ့ရလို့ထိုင်းနိုင်ငံ့ဖင်ကျယ်တာပါ။

ထိုင်းအဝတ်အထည်တွေအရည်အသွေးမှီမမှီတော့ပြောစရာလိုမယ်မထင်ဘူး။

အဲ့ဒီလိုအဆင့်မှီအထည်တွေချုပ်ထားတာ ငါတို့မြန်မာအလုပ်သမားတွေကွလို့ လက်ခမောင်းခတ်ချင်ပေမဲ့"'''

ထိုင်းကဈေးပေါပေါနဲ့ရတဲ့မြန်မာအထည်ချုပ်လုပ်သားတွေရဲ့လခက အိုဗာတိုင်မပါတစ်နေ့၃၀၀ဘတ်ပါခင်ဗျာ။လုပ်အားခရနည်းပါတယ်ဆိုတဲ့ထိုင်းကမြန်မာအလုပ်သမားတွေရဲ့၁လစာ လခနဲ့ ချွေတာခိုင်းခံနေရတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံကအလုပ်သမားတွေရဲ့လစာကိုယှဉ်စမ်းကြည့်ပါ။လူလိုတွေးပြီးလူလိုပြောစေ့ချင်ပါတယ်။ချွေတာပါတို့ ထမင်းတစ်နပ်လျှော့စားပါတို့ပြောရအောင် ခင်ဗျားတို့ကိုယ်ခင်ဗျား သာလွန်မင်းများမှတ်နေလား။ခင်ဗျားတို့တွေသာ သာလွန်မင်းထုံးနှလုံးမူနိုင်တော့မှအဲ့စကားလာပြန်ပြောပါလို့ပြောချင်ပါတယ်။

မြေဈေးကြီး၊အခြေခံအဆောက်အဦအဆင်မပြေ၊လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးနဲ့စွမ်းအင်ပြည့်စုံအောင် ခင်ဗျားတို့လုပ်ထားပေးလို့လား။အမေရိကန်ကပိတ်ဆို့တယ်လို့ပြောရအောင်ရော၊ခင်ဗျားတို့အာဏာမြဲအောင်တစ်နိုင်ငံလုံးကို
အမှောင်ချ၊အဆက်သွယ်မလွယ်ကူအောင် အစစအရာရာပိတ်ဆို့ထားတာကပိုဆိုးပါတယ်။ကို့ယ့်အပြစ်သူများမပြောခင်သူများအပြစ်လက်ညှိုုးထိုးတာ
ခင်ဗျားတို့အာဏာရှင်တွေအကျင့်ဖြစ်နေပြီ။
ခင်ဗျားတို့အသုံးမကျလို့ မြန်မာရမဲ့အခွင့်အရေးတွေ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေရသွားကုန်တာ။ခုအချိန်မှီပါသေးတယ် မလုပ်တတ်ဘူး မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုရင်သတ္တိရှိရှိဆင်းပေးလိုက် လုပ်နိုင်တဲ့သူတွေလုပ်လိမ့်မယ်။
ခင်ဗျားတို့တော့လုပ်မှာဘယ်ဟုတ်မလဲ။အစိုးရလုပ်ငန်းတော်တော်များများအရှုံးပေါ်လို့ ထုတ်ရောင်းတာတောင်ဝယ်မဲ့သူမရှိတာ။အရှုံးမရှိတဲ့သပိတ်ဝင်အိတ်ဝင် သံယံဇာတတွေဘက်ပဲလှည့်မှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား?မှားသွားလား?
ရဲရဲလုပ်ကြည့်ရင်တစ်ပြည်လုံးအတွက်ပြည့်စုံကြီးပွားသွားမှာဆိုးလို့လား?
ဥပမာဗျာ။ ။အထည်ချုပ်လုပ်ငန်းဆိုပါတော့
ထုတ်ကုန်အရည်အသွေးမပြည့်မှီမှာမဆိုးနဲ့ ။ထိုင်းကအထည်ချုပ်လုပ်သားတွေနဲ့မြန်မာနိုင်ငံကအထည်ချုပ်လုပ်သားတွေပေါင်းရင်တောင် ထိုင်းထက် ၃ဆလောက်ကြီးတဲ့လုပ်ငန်းကြီးဖြစ်လာမှာ ထိုင်းလုပ်သားရှားပါးမှု့ပြသနာမတက်ရင်ပါးရိုက်ခံတယ်။အဓိက ကရင်နှီးမြှပ်နှံမဲ့လုပ်ငန်းရှင်တွေလိုအပ်တဲ့ကိစ္စတွေနဲ့အလုပ်သမားလစာကိစ္စပဲ။ခင်ဗျားတို့အတွက်မခက်ပါဘူး။အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေကိုတောင်
စွမ်းအင်ပေးနိုင်သေးတာပဲကိုယ့်နိုင်ငံလောက်တော့အသာလေးပေါ့ ၊ပြီးတော့ နေပြည်တော်တောင်ဟီးဟီးထနေသေးတာပဲ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးနဲ့အခြေခံအဆောက်အဦးကိစ္စပါမွှားပါ။မြို့သစ်တွေ၊စက်မှု့ဇုံတွေမှာ ခရိုနီ၊ဗိုလ်မှုး၊ဗိုလ်ချုပ်တွေရဲ့မြေကွက်တွေလက်ညှိုးထိုးမလွဲဈေးကစား၊ငွေကိုမြှပ်နှံစရာမရှိမှတော့ မြေဈေးအဆမတန်တက်တာမဆန်းတော့ဘူး။ရင်းနှီးမြှပ်နှံစရာတွေပေါလာရင် မြေဈေးချစရာမလိုပဲကျပြီးသားပါ။အရှုံးပေါ်မှာကြောက်ပြီးမလုပ်ပေးရဲရင်တော့ ဘာမှဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။
ကျွန်တော့မေမေဆိုရင်အရင်ကကျောင်းဆရာမပါ။ကျောင်းဆရာမဘဝကနေထွက်ပြီးထိုင်းကိုဝင်လာတာ၂၅နှစ်ရှိပြီ အလုပ်ကတော့ကျောင်းသားအင်္ကျီတွေချုပ်တယ်။သဌေးကနာမည်ခံ၊ဦးစီးပြီးချုပ်တာကမေမေ။
မေမေချုပ်သမျှသဌေးကထက်ဝက်စားပေးတယ်။ကြွားမပြောဘူး phanngaမြို့မှာမေမေ့ရဲ့ဆိုင်ကချုပ်တဲ့လက်ရာက အကောင်းဆုံးနဲ့ဈေးအကြီးဆုံးပဲ။ချုပ်ခတစ်စုံစုံကို ဘတ်၃၀၀၀ကနေ၄၀၀၀အထိပေးရတယ်။ဖူးခက်၊ရနောင်းနယ်ကတွေထိပါလာချုပ်ကြတယ် လက်ရာကောင်းလို့ကြိုက်ကြတာပါ။ထိုင်းမှာမေမေလိုကျွမ်းကျင်လုပ်သား၊မေမေ့ထက်ပိုတော်တဲ့
ကျွမ်းကျင်လုပ်သားတွေရိုက်သတ်လို့တောင်မကုန်ဘူး။
အဲ့လိုလုပ်သားတွေနဲ့မြန်မာပြည်ကလုပ်သားတွေပေါင်းပြီး တူတူတွဲလုပ်ကြည့်၊မြန်မာအထည်ချုပ်လုပ်ငန်းအရည်သွေးမမှီ၊မအောင်မြင်နိုင်ဘူးလို့ဘယ်သူပြောရဲလဲ။အတွင်းကျကျမလေ့လာပဲအပေါ်ယံကြည့်ပြီး ခင်ဗျားတို့မို့မရှက်ပဲဒီလိုစကားမျိုးပြောရဲတာ။