===========================================
၂၆-၉-၂၀၀၇ ရွွေဝါရောင် တော်လွန်ရေးကာလမွာ မွတ်ဆလင် တစ်ယောက်က "အရွင်ဘုရား တပည့်တော်က မွတ်ဆလင် စစ်စစ်ပါဘုရား။ အရွင်ဘုရားတို့ ဘယ်ကိုကွှချင်ပါသလဲ ဘုရား ။ ပိုက်ဆံတပြားမွ မေပးပါနဲ့ဘုရား။ အရွင်ဘုရားတို့ကွှမည့် နေရာကိုသာပြောပါဘုရား။ တပည့်တော် လိုက်ပို့ပါ့မယ်ဘုရား"လို့
လြောက်ထားတဲ့ စကားကို ယေန့ ၇ နွစ်ပြည့်နေတာတောင် မေန့တေန့က လြောက်ထားခဲ့သလို ခံစားရတယ်။
ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါ။
ရွွေတိဂုံ အေရွ့မွာ စစ်အာဏာပိုင်တွေက သံဃာတော်တွေကို နံပါတ်ဒုတ်တွေနဲ့ရိုက် စစ်ဖိနပ်တွေနဲ့ကန် တစ်ခြို့ကားပေါ်ဆွဲတင်ခံရ တစ်ပ့ါးကေတာ့ စစ်သား ၄-၅ ယောက်ဝိုင်းရိုက်လို့့ ခေါင်းကေသွးတွေဖြာထွက်ပြီး လဲကြ (ဆေးရုံံကို အသွား လမ်းမွာပြံတော်မူလို့ တိုင်းရုံးမွာထားပြီး ရေဝေးမွာ သင်္ဂြိလိုက်
တယ်။) ပြေးတဲ့ကိုယ်တော်ကလည်း ပြေးပေါ့။ဒီကြားထဲ မီးခိုးဗုံး အေငွ့ မကြ်စိထဲဝင်လို့ စပ်ဖျင်းဖျင်း ယားကြိကြိ အရသာကလည်း တော်တော်နေရခက်။ ဒီလိုနဲ့ ကွဲပြဲသွားတဲ့ သံဃာတွေကို ပြန်စုတာ ၇၀ ကြော်လောက်ပဲရတယ်။ အဆင်ပြေချင်တော့ သံဃာတွေ အပြည့်နွင့် ကားကြီးနွစ်စီးကလည်းရောက်လာ ကန်တော်ကြီးဘက်ကေန မြို့ထဲလွည့်် သိမ်ကြီးေျစးမီးပိုင့်မွာ တစ်ထောင့်နား နောက်ဆုံး သရက်တော့ကြောက်တိုက်နေဘး ပြည်လမ်းမွာ ခဏနားပြီး လူစုခွဲခဲ့ကြတယ်။
*ပြဿနာက အဲဒီမွာစေတာ့တာပဲ။ နပသ ပြန်ဖို့ ဦးဇင်းတို့သုံးပါး တက်ကစီငွါးတာ ဗမာကားတွေချည်းပဲ ၁၀ စီးလောက်ရွိတဲ့အထဲမွာ ၉ စီးလောက်က အေကြာင်းအမြိုးပြပြီး ငြင်းပယ်တာခံခဲ့ရတယ်။ ၁ စီးကေတာ့
"အရွင်ဘုရား တပည့်တော်မိန်းမ ဆေးရုံမွာဗိုက်ခွဲထားလို့ ဆေးရုံကို သွားရမယ် ဘုရား။ အရွင်ဘုရားတို့ လိုက်ချင်တယ်ဆိုရင် ဆေးရုံကိုတော့ လိုက်လို့ရပါတယ်ဘုရား" လို့ လြောက်ထားတော့ ဆေးရုံမွာတော့ တက်ကစီကားပေါမွာဘဲဆိုပြီး အထင်နဲ့ ဆေးရုံကြီး(ရန်ကုန်ဆေးရုံ နောက်တိုး ၆ ထပ် အေဆာင်သစ်)ကို လိုက်သွားကြတယ်။
ဆေးရုံကြီးဝင်းအတွင်း တက်ကစီကား ၂၀ ကြော်တွေ့တော့ အားရဝမ်းသာနဲ့ ဗမာကားတွေကိုဘဲ ရွေးပြီးလိုက်ငွါးတာ တစ်စီးမွ မရဘူး။ အေကြာင်း အမြိုးမြိုးပြပြီး ငြင်းပယ်ခံရတယ်။ အဲဒီ့မြင်ကွင်းကို မြင်ပြီး မွတ်ဆလင်တစ်ယောက်က တော်တော်ခံပြင်းသွားပုံရတယ်
အနီးအနားက ဗမာ ကားသမားတွေကြားအောင် အရွင်ဘုရား တပည့်တော် မွတ်ဆလင် စစ်စစ်ပါဘုရား အစခြီပြီး--(အေပါ်က အတိုင်း) လြောက်တဲ့ အသံကိုလည်းကြားရော စိတ်မေကာင်းဖြစ်မိတယ်။
သူတို့တွေမို့လို့ မနာတတ်တာ ကားသမား မွတ်ဆလင် ပြောလိုက်တဲ့ စကားဟာ ဆဲတာထက်တောင် နာဖို့ကောင်းတယ်။သေသျေခာျခာ စဉ်းစားကြည့်ပါ။
နောက်ဆုံးတော့ မွတ်ဆလင် တစ်ယောက်ရဲ့ ကားကို ဦးဇင်းတို့ သုံးပါး စီးပြီးပြန်လာရတယ်။ အဲဒီမွတ်ဆလင်ကို အားနာတာနဲ့ ကမ႓ာအေးအထိ မပို့ခိုင်းဘဲ သူငယ်ချင်း တစ်ပါရဲ့ ရဟန်းဒါယကာမအိမ် (စမ်းေျခာင်း)ကို ပို့ခိုင်းရတယ်။
ကားခဆိုပြီး ပိုက်ဆံပေးတော့ "တပည့်တော် အဲဒီလူတွေကို တော်တော်ခံပြင်းလို့ လိုက်ပို့တာပါဘုရား။ ကိုယ်ကိုးကွယ်တဲ့ ရဟန်းသံဃာတွေကို ကိုယ်မွတန်ဖိုးမထားရင် ဘယ်သူကတန်ဖိုးထားမွာလဲ။တပည့်တော်တို့ဘာသာမွာ ဒီလိုမရွိဘူးဘုရား။ ပိုက်ဆံမယူပရစေနဲ့ဘုရား"လို့
အဲသလိုကိုပြောတာ။ ကဲမွတ်ကေရာ ဗုဒ္ဓဘာသာ ရွွေဗမာျမား။
ဦးဇင်းရဲ့ ဒီအေတွ့အကြုံ အရ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူျမားကို တစ်ခွန်းတော့ပြောချင်တယ်။
မြိုးချစ် ဘာသာချစ် သာသနာချစ် ဆိုတဲ့စကားကို
ဘယ်တော့မွ လွယ်လွယ် မေပြာမိစေနဲ့။
(၂၆-၉-၂၀၀၇ ရွွေဝါရောင် တွင်ပြံတော်မူသွားသော ဆရာတော်ျမားအား ဤပို့စ်ဖြင့် ဂုဏ်ပြုပူဇော်သည်)
No comments:
Post a Comment