More than 130 people have been killed and over 2,000 arrested since the 1 February coup
Populations in Myanmar are facing crimes against humanity perpetrated by the military following the 1 February coup.
BACKGROUND:
On 1 February Myanmar’s military, headed by Commander-in-Chief Min Aung Hlaing, overthrew the civilian-led government and declared a state of emergency. The coup was launched in response to the decisive victory of the National League for Democracy (NLD) in the November 2020 elections, where military-backed candidates were comprehensively defeated. The situation in the country remains extremely volatile, with troops deployed in all major cities and daily large-scale protests across the country.
The security forces have recklessly used tear gas, water cannon, rubber bullets, stun grenades and live ammunition against protesters, killing over 130 people since the military takeover. Overnight raids on the homes of activists, as well as beatings and arrests, have been widespread. At least three political detainees have already died in custody. On 11 March the UN Special Rapporteur on the situation of human rights in Myanmar, Tom Andrews, said that abuses committed by the military since the coup may amount to crimes against humanity.
According to the Assistance Association of Political Prisoners, more than 2,000 people have been arrested, charged or sentenced since 1 February. On 14 February the military-installed State Administrative Council amended Myanmar’s laws to guarantee impunity for military leaders and increase prison sentences for inciting hatred of the military.
Myanmar’s armed forces – also known as the Tatmadaw – previously ruled the country from 1962-2011, overseeing the violent repression of the democracy movement and waging war against several ethnic armed groups. Despite the beginning of a transition to civilian rule in 2011, the military retained control of significant ministries, maintained 25 percent of seats in parliament, and controlled large sections of the economy. Although the NLD won the 2015 elections, enabling Aung San Suu Kyi to become de facto head of the government, the Tatmadaw continued to commit atrocities.
In 2018 the UN Human Rights Council (HRC)-mandated Fact-Finding Mission (FFM) on Myanmar concluded that senior members of the military, including General Min Aung Hlaing, should be prosecuted for genocide against the Rohingya as well as for crimes against humanity and war crimes in Kachin, Rakhine and Shan states. The FFM also asserted in 2019 that Myanmar breached its obligations under the Genocide Convention and “continues to harbor genocidal intent” toward the Rohingya.
The majority of Myanmar’s Rohingya population were forced to flee the country after the military launched “clearance operations” in Rakhine State on 25 August 2017, bringing the total number of Rohingya refugees in Bangladesh to over 900,000 people. The estimated 600,000 Rohingya who remain in Rakhine State are still subject to severe restrictions on their freedom of movement and other basic rights. Myanmar’s 1982 Citizenship Law rendered most of the Rohingya population stateless.
Between November 2018 to November 2020 the military engaged in an armed conflict with the Arakan Army, an armed group seeking self-determination for the ethnic Rakhine population. A temporary ceasefire is currently in place. During the two-year conflict, Myanmar’s security forces shelled villages, blocked food supplies and arbitrarily detained civilians. The UN High Commissioner for Human Rights, Michelle Bachelet, has said that attacks on civilians in Rakhine and Chin states may amount to war crimes and crimes against humanity.
ANALYSIS:
Impunity for atrocities has previously enabled the security forces to commit widespread and systematic human rights violations and abuses against civilians, particularly those from ethnic minority populations. Anti-coup protests are unlikely to subside and the risk of further violence by the security forces remains extremely high. The widespread and systematic use of deadly force against unarmed protesters may constitute crimes against humanity under international law.
The coup also complicates the prospects for a safe, dignified and voluntary repatriation of Rohingya refugees from Bangladesh. Given its past history and public declarations, the military regime is unlikely to address the denial of citizenship for the Rohingya and accountability for past atrocities.
Myanmar’s military has manifestly failed to uphold its responsibility to protect and bears responsibility for the commission of war crimes, crimes against humanity and genocide.
INTERNATIONAL RESPONSE:
The only formal response by the UN Security Council (UNSC) to the genocide against the Rohingya was the adoption of a Presidential Statement on 6 November 2017 that stressed the “primary responsibility of the Myanmar government to protect its population.” On 4 February 2021 the UNSC issued a Press Statement in response to the coup. On 10 March the UNSC adopted a Presidential Statement that “stresses the need to uphold democratic institutions and processes, refrain from violence, fully respect human rights and fundamental freedoms.”
During September 2018 the HRC created an Independent Investigative Mechanism for Myanmar to “collect, consolidate, preserve and analyze evidence of the most serious international crimes and violations of international law” committed in Myanmar.
During November 2019 Pre-Trial Chamber III of the International Criminal Court authorized the Chief Prosecutor to proceed with an investigation into crimes against humanity that may have been committed against the Rohingya, resulting in their forced deportation across the Myanmar-Bangladesh border.
On 11 November 2019 The Gambia filed a lawsuit at the International Court of Justice (ICJ), accusing Myanmar of violating its obligations under the Genocide Convention. On 23 January 2020 the ICJ ordered Myanmar to comply with four provisional measures – to prevent genocidal acts, ensure military and police forces do not commit genocidal acts, preserve all evidence of genocidal acts, and report on compliance with these measures.
Since the 1 February coup, Canada, the United Kingdom (UK) and United States (US) have imposed targeted sanctions on some senior military officials. The UK has also launched an enhanced due diligence process to “mitigate the risk of military businesses operating in the UK” and suspended all trade promotion with Myanmar. The US has also implemented restrictions on any exports that could be put to military use. On 4 March the European Union suspended all development aid to Myanmar to avoid providing financial assistance to the military. On 12 March the Republic of Korea restricted military exports and suspended bilateral defense exchanges with Myanmar.
On 12 February the HRC held a Special Session on the Myanmar crisis and adopted a resolution calling for “the immediate and unconditional release of all persons arbitrarily detained.”
On 25 February the World Bank halted all withdrawal requests by Myanmar.
NECESSARY ACTION:
The UNSC should immediately impose a comprehensive arms embargo on Myanmar and sanction senior military officials, including General Min Aung Hlaing. All UN member states and regional organizations should take urgent measures in response to the reimposition of military rule. The military regime should not be diplomatically recognized as the legitimate representatives of Myanmar.
Foreign companies should immediately divest and sever ties with businesses linked to Myanmar’s military rulers, including the military-controlled conglomerates Myanmar Economic Holdings and Myanmar Economic Corporation.
General Min Aung Hlaing and other senior coup leaders who bear responsibility for crimes against humanity, war crimes and genocide should face international justice.
ဖေဖော်ဝါရီ ၁ ရက်အာဏာသိမ်းချိန် မှစ၍ လူ ၁၃၀ ကျော်သေဆုံးခဲ့ပြီး ၂၀၀၀ ကျော်အဖမ်းခံခဲ့ရသည်
ဖေဖော်ဝါရီ ၁ ရက်အာဏာသိမ်းမှုအပြီးတွင်မြန်မာနိုင်ငံရှိလူ ဦး ရေသည်စစ်တပ်မှလူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ကျူးလွန်သည့်ရာဇ ၀ တ်မှုများနှင့်ရင်ဆိုင်နေရသည်။
နောက်ခံအကြောင်းအရာ:
ဖေဖော်ဝါရီ ၁ ရက်တွင်ကာကွယ်ရေး ဦး စီးချုပ်မင်းအောင်လှိုင် ဦး ဆောင်သောမြန်မာစစ်တပ်သည်အရပ်သား ဦး ဆောင်သောအစိုးရကိုဖြုတ်ချပြီးအရေးပေါ်အခြေအနေကြေငြာခဲ့သည်။ စစ်တပ်မှကျောထောက်နောက်ခံပေးထားသောကိုယ်စားလှယ်လောင်းများကိုအပြည့်အဝရှုံးနိမ့်ခဲ့သောနိုဝင်ဘာ ၂၀၀၀ ရွေးကောက်ပွဲတွင်အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) ၏အဆုံးအဖြတ်ပေးမှုကိုတုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့်အာဏာသိမ်းမှုစတင်ခဲ့သည်။ တိုင်းပြည်အတွင်းရှိအခြေအနေသည်အလွန်အမင်းမတည်မငြိမ်ဖြစ်နေဆဲဖြစ်သည်။ အဓိကမြို့ကြီးများတွင်တပ်များတပ်ဖြန့်ချထားပြီးနေ့စဉ်အနှံ့ဆန္ဒပြမှုများအကြီးအကျယ်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။
ဖေဖော်ဝါရီ ၁ ရက်အာဏာသိမ်းမှုအပြီးတွင်မြန်မာနိုင်ငံရှိလူ ဦး ရေသည်စစ်တပ်မှလူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ကျူးလွန်သည့်ရာဇ ၀ တ်မှုများနှင့်ရင်ဆိုင်နေရသည်။
နောက်ခံအကြောင်းအရာ:
လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များသည်မျက်ရည်ယိုဗုံး၊ ရေသေနတ်၊ ရာဘာကျည်ဆန်များ၊ ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ကောင်းသောလက်ပစ်ဗုံးများနှင့်ဆန္ဒပြသူများကိုလက်နက်ခဲယမ်းများဖြင့်မဆင်မခြင်အသုံးပြုခဲ့ကြပြီးစစ်တပ်ကအာဏာသိမ်းချိန် မှစ၍ လူပေါင်း ၁၃၀ ကျော်သေဆုံးခဲ့သည်။ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ၏အိမ်များကိုညတွင်းချင်း ၀ င်ရောက်စီးနင်းခြင်းများအပြင်ရိုက်နှက်ခြင်းနှင့်ဖမ်းဆီးခြင်းများကိုကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ အနည်းဆုံးနိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားသုံး ဦး ကိုထိန်းသိမ်းထားပြီးသေဆုံးခဲ့သည်။ မတ်လ ၁၁ ရက်နေ့တွင်ကုလသမဂ္ဂမြန်မာနိုင်ငံ၏လူ့အခွင့်အရေးအခြေအနေအထူးစုံစမ်းစစ်ဆေးရေးအရာရှိ Tom Andrews ကစစ်တပ်မှအာဏာသိမ်းမှုကြောင့်ကျူးလွန်ခဲ့သောလူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုများသည်လူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ကျူးလွန်သည့်ရာဇ ၀ တ်မှုများဖြစ်နိုင်သည်ဟုပြောကြားခဲ့သည်။
နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများကူညီစောင့်ရှောက်ရေးအသင်း၏ထုတ်ပြန်ချက်အရဖေဖော်ဝါရီ ၁ ရက်မှစ၍ လူပေါင်း ၂၀၀၀ ကျော်အဖမ်းခံခဲ့ရကြောင်း၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၁၄ ရက်နေ့တွင်တပ်မတော်မှတပ်ဆင်ထားသည့်ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီသည်စစ်ခေါင်းဆောင်များအပေါ်အပြစ်ပေးအရေးယူခြင်းမှကင်းလွတ်ခွင့်နှင့်စစ်တပ်၏မုန်းတီးမှုကိုလှုံ့ဆော်သည့်အတွက်ထောင်ဒဏ်များတိုးမြှင့်ပေးရန်မြန်မာဥပဒေများကိုပြင်ဆင်ခဲ့သည်။
တပ်မတော်ဟုလည်းလူသိများသောမြန်မာ့တပ်မတော်သည်ယခင်က ၁၉၆၂-၂၀၁၁ မှ စတင်၍ တိုင်းပြည်ကိုအုပ်ချုပ်ခဲ့ပြီး၊ ဒီမိုကရေစီလှုပ်ရှားမှု၏အကြမ်းဖက်ဖိနှိပ်မှုများနှင့်တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အုပ်စုများအပေါ်စစ်ပွဲများဆင်နွှဲခဲ့သည်။ ၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင်အရပ်သားအုပ်ချုပ်ရေးသို့အသွင်ကူးပြောင်းမှုစတင်ခဲ့သော်လည်းစစ်တပ်သည်သိသာထင်ရှားသော ၀ န်ကြီးဌာနများကိုထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့ပြီးပါလီမန်တွင် ၂၅ ရာခိုင်နှုန်းနေရာယူထားပြီးစီးပွားရေး၏ကြီးမားသောအပိုင်းများကိုလည်းထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။ NLD အနေဖြင့် ၂၀၁၅ ရွေးကောက်ပွဲတွင်အနိုင်ရခဲ့သော်လည်းဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်အားအစိုးရ၏အမှန်တကယ်ခေါင်းဆောင်ဖြစ်လာစေခဲ့သည်။ တပ်မတော်သည်ရက်စက်ယုတ်မာမှုများဆက်လက်ကျူးလွန်ခဲ့သည်။
၂၀၁၈ ခုနှစ်တွင်မြန်မာနိုင်ငံဆိုင်ရာကုလသမဂ္ဂလူ့အခွင့်အရေးကောင်စီ (HRC) ၏အချက်အလက်ရှာဖွေရေးမစ်ရှင် (FFM) မှဗိုလ်ချုပ်မင်းအောင်လှိုင်အပါအ ၀ င်စစ်တပ်မှအကြီးတန်းအရာရှိများအားရိုဟင်ဂျာများအားလူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုနှင့်လူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ကျူးလွန်သည့်ရာဇ ၀ တ်မှုများအတွက်အရေးယူသင့်ကြောင်းကောက်ချက်ချခဲ့သည် ကချင်၊ ရခိုင်နှင့်ရှမ်းပြည်နယ်များရှိစစ်ရာဇဝတ်မှုများဖြစ်သည်။ FFM က ၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင်လည်းမျိုးဖြုတ်သုတ်သင်မှုကွန်ဗင်းရှင်းအရမြန်မာနိုင်ငံ၏တာဝန်ဝတ္တရားများကိုချိုးဖောက်ပြီးရိုဟင်ဂျာများအပေါ်လူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုဆိုင်ရာရည်ရွယ်ချက်ကိုဆက်လက်ကျူးလွန်သည်ဟုပြောကြားခဲ့သည်။
၂၀၁၇ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လ ၂၅ ရက်တွင်ရခိုင်ပြည်နယ်တွင်စစ်တပ်က“ ရှင်းလင်းရေးလုပ်ငန်းများ” စတင်ပြီးနောက်မြန်မာရိုဟင်ဂျာလူ ဦး ရေအများစုသည်တိုင်းပြည်မှထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ခဲ့ပြီးဘင်္ဂလားဒေ့ရ်ှရှိရိုဟင်ဂျာဒုက္ခသည်စုစုပေါင်းကိုလူ ၉၀၀၀၀၀ ကျော်သို့ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့်ရိုဟင်ဂျာ ၆၀၀၀၀၀ ခန့်သည်ရခိုင်ပြည်နယ်တွင်ဆက်လက်ရှိနေပြီးသူတို့၏လွတ်လပ်စွာသွားလာခွင့်နှင့်အခြားအခြေခံအခွင့်အရေးများအပေါ်ပြင်းထန်စွာကန့်သတ်ချက်များရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ၁၉၈၂ ခုနှစ်နိုင်ငံသားဥပဒေကရိုဟင်ဂျာအများစုကိုနိုင်ငံမဲ့အဖြစ်သတ်မှတ်သည်။
၂၀၁၈ ခုနှစ်နို ၀ င်ဘာလမှ ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်နိုဝင်ဘာလများအတွင်းစစ်တပ်သည်ရခိုင်လူမျိုးများအနေဖြင့်ကိုယ်ပိုင်ပြseeking္ဌာန်းခွင့်ရရန်ကြိုးပမ်းနေသောရခိုင်စစ်တပ်နှင့်လက်နက်ကိုင်ပconflictိပက္ခများဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ယာယီအပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးကိုလက်ရှိလုပ်ဆောင်နေသည်။ ၂ နှစ်တာပconflictိပက္ခအတွင်းမြန်မာလုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များသည်ကျေးရွာများကိုလက်နက်ကြီးများဖြင့်ပစ်ခတ်ခြင်း၊ စားနပ်ရိက္ခာထောက်ပံ့မှုများကိုပိတ်ဆို့ခြင်းနှင့်အရပ်သားများကိုမတရားဖမ်းဆီးခြင်းများပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ကုလသမဂ္ဂလူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာမဟာမင်းကြီး Michelle Bachelet ကရခိုင်နှင့်ချင်းပြည်နယ်များရှိအရပ်သားများအပေါ်တိုက်ခိုက်မှုများသည်စစ်ရာဇဝတ်မှုများနှင့်လူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ကျူးလွန်သည့်ရာဇ ၀ တ်မှုများဖြစ်နိုင်သည်ဟုပြောကြားခဲ့သည်
ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခြင်း:
ရက်စက်ယုတ်မာမှုများအတွက်အရေးယူမှုမရှိခြင်းသည်လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များအားအရပ်သားများအပေါ်အထူးသဖြင့်တိုင်းရင်းသားလူနည်းစုများမှလူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုများနှင့်စနစ်တကျကျူးလွန်မှုများကိုကျူးလွန်စေခဲ့သည်။ အာဏာသိမ်းမှုဆန့်ကျင်ရေးဆန္ဒပြမှုများသည်မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီးလုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်များကနောက်ထပ်အကြမ်းဖက်မှုများဖြစ်နိုင်ခြေမှာအလွန်မြင့်မားနေဆဲဖြစ်သည်။ လက်နက်မဲ့ဆန္ဒပြသူများကိုသေစေနိုင်သောအင်အားကိုကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်နှင့်စနစ်တကျအသုံးပြုခြင်းသည်နိုင်ငံတကာဥပဒေအောက်တွင်လူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ကျူးလွန်သည့်ရာဇ ၀ တ်မှုများဖြစ်နိုင်သည်။
အာဏာသိမ်းမှုသည်ဘင်္ဂလားဒေ့ရ်ှမှရိုဟင်ဂျာဒုက္ခသည်များအားလုံခြုံစွာ၊ ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိနှင့်ဆန္ဒအလျောက်နေရပ်သို့ပြန်ပို့ခြင်းအလားအလာကိုလည်းရှုပ်ထွေးစေသည်။ အတိတ်သမိုင်းကြောင်းနှင့်လူထုကြေငြာချက်များအရစစ်အစိုးရသည်ရိုဟင်ဂျာများ၏နိုင်ငံသားဖြစ်မှုကိုငြင်းပယ်ခြင်းနှင့်အတိတ်ကရက်စက်ယုတ်မာမှုများအတွက်တာ ၀ န်ခံမှုကိုဖြေရှင်းရန်မဖြစ်နိုင်ပါ။
မြန်မာစစ်တပ်သည်စစ်ရာဇဝတ်မှုများ၊ လူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ဆန့်ကျင်သောရာဇ ၀ တ်မှုများနှင့်လူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုအတွက်တာဝန်ယူမှုကိုကာကွယ်ရန်နှင့်တာ ၀ န်ယူရန်အတွက်၎င်း၏တာ ၀ န်များကိုထိန်းသိမ်းရန်ပျက်ကွက်ခဲ့သည်။
အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာတုံ့ပြန်မှု
ရိုဟင်ဂျာဆန့်ကျင်ရေးလူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုအပေါ်ကုလသမဂ္ဂလုံခြုံရေးကောင်စီ (UNSC) ၏တရားဝင်တုံ့ပြန်မှုမှာ ၂၀၁၇ ခုနှစ်နိုဝင်ဘာ ၆ ရက်တွင်သမ္မတ၏ထုတ်ပြန်ချက်အား“ လူ ဦး ရေကိုအကာအကွယ်ပေးရန်မြန်မာအစိုးရ၏အဓိကတာ ၀ န်” ဖြစ်သည်။ ၂၀၂၁ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီ ၄ ရက်တွင်အာဏာသိမ်းမှုကိုတုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် UNSC သည်သတင်းထုတ်ပြန်ချက်ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ မတ်လ ၁၀ ရက်နေ့တွင် UNSC သည်သမ္မတ၏ထုတ်ပြန်ကြေငြာချက်ကိုအတည်ပြုခဲ့သည်။ “ ဒီမိုကရေစီအဖွဲ့အစည်းများနှင့်လုပ်ငန်းစဉ်များကိုထိန်းသိမ်းရန်၊ အကြမ်းဖက်မှုမှရှောင်ရှားရန်၊ လူ့အခွင့်အရေးနှင့်အခြေခံလွတ်လပ်ခွင့်များကိုအပြည့်အဝလေးစားရန်လိုအပ်သည်။ ”
၂၀၁၈ ခုနှစ်စက်တင်ဘာလတွင်မြန်မာနိုင်ငံတွင်ကျူးလွန်ခဲ့သောအပြည်ပြည်ဆိုင်ရာရာဇ ၀ တ်မှုနှင့်နိုင်ငံတကာဥပဒေချိုးဖောက်မှုများ၏သက်သေအထောက်အထားများစုဆောင်းခြင်း၊ ထိန်းသိမ်းခြင်းနှင့်ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခြင်းအတွက်လွတ်လပ်သောစုံစမ်းစစ်ဆေးရေးယန္တရားတစ်ခုကို HRC ကဖန်တီးခဲ့သည်။
၂၀၁၁ ခုနှစ်၊ နို ၀ င်ဘာလအတွင်းအပြည်ပြည်ဆိုင်ရာရာဇ ၀ တ်မှုတရားရုံး၏စစ်ဆေးမှုမတိုင်မီ ၃ သည်ရိုဟင်ဂျာများအပေါ်ကျူးလွန်ခဲ့သောလူသားမျိုးနွယ်အပေါ်ကျူးလွန်သောရာဇ ၀ တ်မှုများအားစုံစမ်းစစ်ဆေးရန်အစိုးရရှေ့နေကိုအမိန့်ပေးခဲ့သည်။
၂၀၁၁ နို ၀ င်ဘာလ ၁၁ ရက်နေ့တွင်ဂမ်ဘီယာနိုင်ငံသည်အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာတရားရုံး (ICJ) တွင်မြန်မာနိုင်ငံအားလူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုသဘောတူစာချုပ်အရ၎င်း၏တာဝန်ဝတ္တရားများကိုချိုးဖောက်သည်ဟုစွပ်စွဲခဲ့သည်။ ၂၀၂၀၊ ဇန်နဝါရီ ၂၃ တွင် ICJ ကမြန်မာနိုင်ငံအားယာယီအစီအမံ (၄) ခုအားလိုက်နာရန်အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ - လူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုကိုတားဆီးရန်၊ စစ်တပ်နှင့်ရဲတပ်ဖွဲ့များသည်လူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုကိုမကျူးလွန်စေရန်၊
ဖေဖော်ဝါရီ ၁ ရက်အာဏာသိမ်းချိန် မှစ၍ ကနေဒါ၊ ယူကေနှင့်ယူနိုက်တက်စတိတ် (ယူအက်စ်) တို့သည်ထိပ်တန်းစစ်အရာရှိအချို့အပေါ်ပစ်မှတ်ထားပိတ်ဆို့မှုများချမှတ်ခဲ့သည်။ ယူကေတွင်စစ်တပ်မှစီးပွားရေးလုပ်ငန်းများလုပ်ကိုင်ခြင်း၏အန္တရာယ်ကိုလျှော့ချရန်နှင့်မြန်မာနိုင်ငံနှင့်ကုန်သွယ်မှုမြှင့်တင်ရေးအားလုံးကိုဆိုင်းငံ့ထားရန်အတွက်လုံ့လဝီရိယရှိသောလုပ်ငန်းစဉ်ကိုစတင်ခဲ့သည်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသည်စစ်တပ်အတွက်အသုံးချနိုင်သောမည်သည့်ပို့ကုန်ကိုမဆိုတားမြစ်ထားသည်။ မတ်လ ၄ ရက်နေ့တွင်ဥရောပသမဂ္ဂသည်စစ်တပ်အားငွေကြေးအထောက်အပံ့များပေးအပ်ခြင်းမှရှောင်ရှားရန်အတွက်ဖွံ့ဖြိုးရေးအကူအညီများအားလုံးကိုဆိုင်းငံ့ခဲ့သည်။ မတ်လ ၁၂ ရက်တွင်ကိုရီးယားသမ္မတနိုင်ငံသည်စစ်ရေးတင်ပို့မှုကိုကန့်သတ်ခဲ့ပြီးနှစ်နိုင်ငံကာကွယ်ရေးဆိုင်ရာအပြန်အလှန်လဲလှယ်မှုများကိုဆိုင်းငံ့ခဲ့သည်။
ဖေဖော်ဝါရီ ၁၂ ရက်တွင် HRC သည်မြန်မာနိုင်ငံ၏အကျပ်အတည်းနှင့် ပတ်သက်၍ အထူးအစည်းအဝေးတစ်ခုပြုလုပ်ခဲ့ပြီး“ မတရားဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်ခံထားရသူများအားချက်ချင်းခြွင်းချက်မရှိလွှတ်ပေးရန်” တောင်းဆိုသည့်ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုချမှတ်ခဲ့သည်။
ဖေဖော်ဝါရီ ၂၅ ရက်တွင်ကမ္ဘာ့ဘဏ်မှမြန်မာနိုင်ငံမှငွေထုတ်ယူမှုအားလုံးကိုရပ်ဆိုင်းခဲ့သည်
လိုအပ်လှုပ်ရှားမှု:
UNSC အနေဖြင့်မြန်မာနိုင်ငံအပေါ်အလုံးစုံလက်နက်ရောင်းချမှုပိတ်ပင်ထားမှုကိုချက်ချင်းချမှတ်သင့်ပြီးဗိုလ်ချုပ်မင်းအောင်လှိုင်အပါအဝင်အကြီးတန်းစစ်အရာရှိများအားအရေးယူသင့်သည်။ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများနှင့်ဒေသဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းများသည်စစ်အုပ်ချုပ်ရေးပြန်လည်နေရာချထားရေးကိုအရေးတကြီးဆောင်ရွက်ရန်လိုအပ်သည်။ စစ်အစိုးရသည်မြန်မာနိုင်ငံ၏တရားဝင်ကိုယ်စားလှယ်များအဖြစ်သံတမန်ရေးအရအသိအမှတ်မပြုသင့်ပါ။
နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများသည်မြန်မာစစ်တပ်အုပ်ချုပ်မှုနှင့်ဆက်စပ်နေသည့်စီးပွားရေးစီးပွားရေးလုပ်ငန်းများနှင့်စစ်တပ်ထိန်းချုပ်ထားသောလုပ်ငန်းစုများဖြစ်သောမြန်မာ့စီးပွားရေး ဦး ပိုင်လီမိတက်နှင့်မြန်မာ့စီးပွားရေးကော်ပိုရေးရှင်းတို့နှင့်ချက်ချင်းရပ်ဆိုင်းသင့်သည်။
စစ်ရာဇ ၀ တ်မှုနှင့်လူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုအတွက်တာ ၀ န်ယူသောဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးမင်းအောင်လှိုင်နှင့်အခြားစစ်အာဏာသိမ်းခေါင်းဆောင်များသည်နိုင်ငံတကာတရားမျှတမှုနှင့်ရင်ဆိုင်သင့်သည်။
